Het is bijna not done tegenwoordig. Om te zeggen dat iets jouw idee is. Dat jij het hebt bedacht. In je diepste krocht, met al je hebben en houwen. Onder de douche, woelend in bed of gewoon met je volle aandacht, levenservaring en kunde.
Ploep! Daar is de ingeving. Je weet toch?
Maar nee, het moet het resultaat zijn van de groep. Het team. De optelsom van het collectief. Want anders trap je anderen tegen de schenen. Zoals in het voetbal. Er is zelfs een naam voor: creative commons.
De drijfveer van menig manager, afgerekend op targets. Niemand belangrijker dan de club. Stel je voor dat de rangen niet gesloten blijven. Want: bonus. Perspectief. Carriere. Over de rug van een ander desnoods.
Klopt voor geen meter.
Je pitcht. Solliciteert. Doet je mooiste jasje aan en je beste deo op. Je stelt jezelf voor als de ultieme kandidaat. Je kunt iets wat anderen niet kunnen, en daarom moeten ze jou hebben. Portfolio op tafel, bijdehante kwinkslag paraat, een flirt met de HR-medewerkster en een veer in de reet van de decider.
En je wordt aangenomen. Vol aplomb. “We hebben nu iemand in huis, jongens, die zal alles veranderen!”
Applaus tijdens de dinsdagochtend koffie. Verwachtingsvolle blikken. Zou dit ‘m zijn? Degene die zegt wat ik niet durf? Onze bevrijding? Mijn bevestiging?
Allemaal. Maar ook een bedreiging. En daar begint de erosie.
Bila’s. Scrums. Workshops. Evaluatiegesprekken. “Hoe vind je zelf dat het gaat?”
‘Tuurlijk, je gaat ervoor. Je doet je best en laat je stem horen. Tot ‘ie wordt gesmoord. Uit lijfsbehoud van de groep. Om dat kerstpakket.
Het begon allemaal bij de Oscars. De aubades. De dankredes. Familie, collega’s, producenten, runners, de politiek correcte minderheid. “Thank you. My success is your success.”
Het zijn corporate shenanigans voor een ieder die zijn eigen hachje wil redden door te schuilen onder de paraplu van het collectief. Zodat wanneer je een keer op je bek gaat omdat je je kop hebt uitgestoken, je dertiende maand niet in het geding komt.
Nee. Dan maar zelf. Want zoals Snoop Dogg het zei: “I wanna thank me.”
Bedank jezelf. Je eigen leven als je eigen kapitaal. Mijn idee.