In tijden van schaarste is iedere klus welkom, zou je denken. Mouwen opstropen en ertegenaan.
Mwah. Niet echt.
Er zijn namelijk redenen dat je ZZP-er bent geworden.
Specialisatie is er een. Écht doen waar je goed in bent. Je hart en ziel in een project stoppen, er het mooiste van maken. Betrokkenheid. Begeisterung. Trots op je werk, in je werk.
Ja, natuurlijk. De opdrachten liggen niet meer voor het oprapen. Althans, dat denken we met zijn allen. Zo werkt dat in De Economie. Vertrouwen is alles. En net als dat vermaledijde Corona, gaat ook die conjunctuurbeleving viraal.
Dan lijkt het logisch dat je wat minder kritisch bent bij een opdracht. Dat je wat schippert met je tarief. Of tóch dat ene kudtklusje aanneemt. Want hey. Je bent ook ondernemer. En iedere euro is er een.
Maar er zijn grenzen. Jouw grenzen. Bepaald door jarenlange ervaring. Je weet wat werkt, waar je vrolijk van wordt. En dus waar je kwaliteiten liggen.
Onlangs ontving ik een berichtje voor een opdracht in het überhippe segment. Met groeimogelijkheden en targets om de tikvingers bij af te likken. Morgen vóór tienen reageren. “Want we willen snel doorpakken.”
Toen ben ik maar even gaan googelen.
Research van je opdrachtgevers is onmisbaar. Wat doen ze? Wat beweegt ze? Wie zijn ze eigenlijk? Social media profielen tegen het licht, KvK Handelsregister erbij, SIDN open.
Bleek de contactpersoon in Barcelona te werken. En in Amsterdam. Als ‘art & revolution manager’ bij een hip digitaal bedrijf zonder klinkers. Ok..
De opdracht? Copy voor e-mail communicatie rond online cursussen over dropshipping en handel in onroerend goed, zonder budget.
Ieder zijn dieet, maar roggebrood met zoute oude kaas? Zonder boter? Niks geen menselijke bezieling. Keiharde pegels. Ik wil ze best, hoor. Maar ik heb er niets mee. Echt, helemaal niets. En dus: nee.
Liever werk ik aan projecten waar mensen beter van worden. Ja, het mag ‘moeilijk’ zijn. Emotie oproepen, een verlangen bedienen en natuurlijk converteren. Maar de wereld een beetje beter maken, daar ga ik vol voor.
Zoals de monsterklus voor Terre des Hommes. Spiksplinternieuwe website, frisse tone-of-voice die de rapporttaal en het NGO jargon schoonveegt, copy platform erbij en kinderen beschermd tegen uitbuiting. Iris Timmermans, het was een waar genoegen!
Of het doldwaze avontuur met Professional Outsiders rond de introductie van Kimberley de Mol (ww: werkgeluk). Die als positieve infiltrant bij corporate ondernemingen op zoek gaat naar meetbaar en rendabel werkgeluk.
Medewerkers blij, aandeelhouders tevreden en een parel van een corporate happiness specialist aan tafel bij de raad van bestuur. Een betere wereld zit ‘m in kleine zetjes.
Natuurlijk, veldwerk met echte pro’s moet je niet afslaan. Toen Qikker Online belde voor een opfrisbeurt van hún nieuwe site schoof ik dan ook graag aan. In drie dagen bunkeren tijdens sprintsessies de identiteit bepalen en met een complete mock-up komen. Van welkom-tot-welkom-terug. Jongens, petje af.
Dus nee in tijden van ToZo? Ja. Doe maar. Blijf vasthouden aan waar je goed in bent. Blijf vrolijk worden van je werk. Dat zie je terug.
Daarbij: met een coronapens de broekriem aantrekken?
Just say no.