Dus niet: “24 uur online, zodat je altijd in contact kunt blijven met je vrienden”. Maar gewoon: “24 uur online.” De gebruiker vult zelf wel in welke voordelen dat biedt.
De Klus
Het was de tijd dat de wereld kennis met elkaar maakte op Facebook, vaak zelfs nog met een Blackberry, godbetert. De hele wereld? Nee. Een klein landje aan de Noord-Europese kust bleef moedig weerstand bieden, met een eigen platform: Hyves. Miljoenen actieve gebruikers, allemaal met een e-mailadres, telefoonnummer, hobbies, familiefoto’s en digitale krabbels. Een tsunami aan data, dus. Up for grabs voor de nieuwe eigenaren bij Telegraaf Media Groep. Die zagen de bui van Zuckerberg wel hangen, en besloten om al die kostbare gegevens in te zetten om iets nieuws te beginnen: een mobiele aanbieder. Samen met T-Mobile ontwikkelde TMG voor de kritische, recalcitrante jonge groep Hyves-gebruikers een eigen provider. *Bliep. Met asterisk, zonder kleine lettertjes. Daar heeft een 14-jarige namelijk geen boodschap aan. Copyman verzorgde op briefing van Gadlfy en Herbert van Hoogdalem het copy platform.
De uitkomst
Tussen de zoemende servers op het hoofdkwartier van Hyves aan het Frederiksplein in Amsterdam was de shit aan. De term UX design bestond nog niet eens, en toch deden we het al. Iedere functionaliteit werd tot op het bot ontleed aan de hand van het copy platform van 1 A-4tje lang. Elke knop werd voorzien van een visual en herkenbare copy identity. Of beter: het gebrek daaraan. Minder, minder, minder, schaven, schaven, schaven. Allemaal met de gedachte: fuck de reclamepraat, de gebruiker weet zelf wel wat ‘ie ermee wil. Een board of directors werd in het leven geroepen. Gemiddelde leeftijd: 15 jaar oud. *Bliep werd van de gebruiker zelf. Niet van een dikke CEO ergens in zijn toren met een glazen plafond. Gevoed met de door Copyman ontwikkelde tone-of-voice beukte de *Bliep Canta’s door het verkeer in de Amsterdamse Pijp. SIM Only was geboren. Aan of Uit. Met tegoed dat je kon delen. Met wie? Bepaal dat maar lekker zelf.